Ik ben de laatste tijd weer met van alles bezig geweest, behalve met recepten posten.
Allereerst: sorry dat ik alweer – net als ruim vier jaar geleden toen James geboren werd – verdwenen ben zonder iets te zeggen. Het is niet echt spannend of mysterieus hoor: er is een jaar voorbij gevlogen waarin ik ben leeggetankt aan alle kanten met een blakende dochter (Lola is nu elf maanden en een heerlijk kind) tot gevolg en de rest van het gezin heeft overleefd op grote pannen spaghetti bolognese en mega broccolischotels.
Ik heb na Lola’s geboorte weinig nieuws gedaan op culinair gebied. Er was daarover dus weinig te melden.
Tot nu. Voor Maurits z’n 42ste verjaardag heb ik laatst de pastamachine afgestoft en we hebben zelf tagliatelle gemaakt. Met een simpele tomatensaus en Grana Padano, op een bedje van rucola en met garnalen gebakken in boter, knoflook en citroenrasp. Simpel, maar fantastisch lekker. Hierbij het recept.
Wat ik nog meer heb gedaan het afgelopen jaar? We zijn verhuisd – vijf straten verder – naar een huis met tuin in Kaapstad. En naast mijn schrijfklussen ben ik begonnen aan een studie psychologie aan SACAP, in het Engels. De eerste 9 is al binnen. De eerste 5 trouwens ook. Het plan is om over 8 jaar psycholoog te zijn (gewoon huis-, tuin-, en keuken hoor, het liefst relatieproblemen en zeuren over je moeder), dus daar werk ik hard aan. Verder blijf ik werken, schrijven, koken, spelen, zorgen, wassen, eten, regelen, halen en brengen. En als de kinderen op bed liggen, dan wil ik eigenlijk niets anders dan op de bank ploffen in joggingbroek. Met Netflix en een kop thee.
Het zijn heerlijke tropenjaren, dus begrijp me niet verkeerd: ik wil niets liever dan family life, maar ik heb ook steeds vaker heimwee naar vroeger en de tijd dat ik nog guilt free op pad kon gaan. Dus als corona het toelaat, doen we het af en toe ook. Kinderen bij de oppas: erop uit met vrienden, kamperen, drinken, feesten en dan uitslapen. Een weldaad voor jezelf en je relatie. Ik kan het iedereen aanraden, ook degenen die zichzelf daar geen tijd voor gunnen. Ik liep een beetje over op een gegeven moment en toen heb ik mezelf nóg een groot plezier gedaan: ik heb de notificaties van Facebook, Insta en WhatsApp uitgezet. Dat creëert een heleboel ruimte in je hoofd.
Wat ik met mezelf heb afgesproken: ik zal niet meer verdwijnen. Maar ik ga mezelf ook niet meer opleggen dat ik elke week een recept moet posten. Daarvoor heb ik het simpelweg te druk. Dit epistel is trouwens vooral gericht aan mezelf (en alle anderen met hetzelfde probleem): “Je hoeft geen 30 ballen in de lucht te houden als je er eigenlijk maar 25 aankan”. LotKookt is een hobby en moet vooral een hobby blijven. Ik zal dus de pareltjes posten en met je delen, maar niet op een wekelijkse basis.
Leuk dat je blijft meelezen en koken! Voor nu: die pasta met garnalen. Je kan natuurlijk gedroogde pasta gebruiken, maar zelf maken geeft voldoening en is superleuk om te doen (met kinderen).
Liefs, Lot
Je hebt helemaal gelijk, en wat goed van je👍 Ik moet nog zoveel gaan uitproberen van jouw gerechten, en zo af en toe een “pareltje” zou niet gek zijn 🤗
Hey Gertrude, dank voor je lieve reactie! Ik blijf delen 😉 x